New wave of post-pandemic social movements: international trade as a collateral victim

Hoewel de beperkingen in verband met de COVID-19-pandemie een halt hebben toegeroepen aan de opleving van de sociale bewegingen, duikt een nieuwe golf op aan de horizon. De opleving van protesten, die al sterk is sinds 2017, vooral in opkomende landen, zal naar verwachting toenemen als gevolg van de ongekende verslechtering van sociaal-economische indicatoren.

Als gevolg van de crisis heeft de Coface-indicator voor sociale en politieke risico’s, die rekening houdt met deze sociaal-economische factoren, in 2020 wereldwijd een recordhoogte van 51% bereikt, en meer bepaald 55% in de opkomende landen. De sociale druk is toegenomen in grote opkomende Aziatische landen, zoals Maleisië, India, Thailand en de Filippijnen, maar ook in sommige Maghreb-landen, zoals Algerije en Tunesië.

In verschillende landen in Azië, Latijns-Amerika, Afrika en Oost-Europa is deze nieuwe golf van protest, aangewakkerd door medische, sociaal-economische en politieke factoren, reeds merkbaar.

• Deze sociale onrust zal zijn weerslag hebben op de economische activiteit van de getroffen opkomende landen, met name op hun buitenlandse handel. Wij menen dat een massale sociale beweging gemiddeld bijzonder uitgesproken en blijvende negatieve gevolgen heeft voor de uitvoer van goederen van het getroffen land.

In het jaar van de beweging liggen zij gemiddeld 4,2% onder hun geraamde potentieel. De kloof blijft aanzienlijk gedurende de volgende drie jaar, aangezien zij 6,3% tot 8,9% lager blijven. De klap voor de invoer is kleiner en meer van voorbijgaande aard.

• Het effect op de handel zal waarschijnlijk sterk variëren naar gelang van de vorm van de sociale bewegingen: hun hardnekkigheid en intensiteit zijn belangrijke bepalende factoren. Onze resultaten suggereren ook dat de schok afhangt van de eisen van de beweging. Protesten waarin sociaal-economische eisen worden geuit, en die dus eerder na de pandemie ontstaan, hebben gemiddeld meer blijvende en ernstige gevolgen. Drie jaar na de schok ligt de uitvoer nog steeds 20,7% onder zijn potentieel en de invoer 5,6%. Bovendien kan dit verschijnsel worden versterkt door de beperkte economische beleidsruimte na de pandemie in de opkomende landen om de gevolgen van de sociale onrust voor de handel te beperken.